Bay Sommer’in Öyküsü

  Patrick Süskind’in bir başyapıt olan Koku adlı kitabını çok az insan duymamıştır. Benim de bayıldığım ve etkilendiğim (kitabı okuduktan sonra parfüm sıkma oranımın bayağı artmış  olması vb.) bir kitaptı. Süskind gibi yetenekli bir yazarın başka bir kitabı Bay Sommer’in  Öyküsü hakkında hiç araştırma yapmamış olduğum halde kitapçıda görüp arkasını da okuduktan sonra gözüm kapalı satın aldım. Kitabın türü uzun öykü. Jean-Jacques Sempé’nin çizimleri ve büyük yazılarla birlikte 112 sayfa.

  Kitap, büyüyen bir çocuğun gözünden dünyayı ve  dolu yağarken bile yürüyen, kimsenin tam adını bilmediği Bay Sommer’i anlatıyor. Bir çocuğun dünyaya bakışını, insanları değerlendirişini, hayallerini ,kızgınlıklarını…Bunları çok güzel ve tam da bir çocuğun gözünden anlatıyor Süskind. Çocukluk yıllarımı geçireli uzun zaman olmadığından, birçok şeye benim de benzer tepkiler verdiğimi hatırladığım için kitabı okurken çoğu yerde yüzümde aptal bir sırıtma oluştu. Sonuç olarak Bay Sommer’in Öyküsü , ara sıra Sempé’nin çizimlerine dalabileceğiniz, trajikomik, alırsanız pişman olmayacağınız bir uzun öykü.

Bir Gün (One Day)

  Tarih 15 Temmuz 1988. Çok zeki, güzel ama güzelliğini saklayan, çift anadal yapmış Emma ve yakışıklı, geleceğini çok düşünmeyen,zengin denilebilecek bir ailenin oğlu Dexter mezuniyet gecelerini beraber geçirirler.Bu geceden sonra yakın arkadaş olurlar ve bizde 20 sene boyunca onların her 15 Temmuz'larını okuruz.Bazen beraber olurlar, bazen mektuplaşırlar, bazen  hiç görüşmezler.Ama biz her 15 Temmuz'da yanlarında olup gelecek kaygılarına, sevinçlerine,ilişkilerine,suçluluklarına tanık oluruz.

Karmakarışık

                                                                            

  Bilenler bilir, film bilgim çok geniş değildir. Film izlemeyi çok severim ama izlemediğim için yuh diyebileceğiniz onlarca film vardır.Arada birkaç film izlememe rağmen en son yaptığım film eleştirisinin (TIK) de bir animasyon olduğunu düşünürsek, animasyon sevdiğimi söyleyebiliriz sanırım.Karmakarışık da çok hoş bir animasyon.
Güzel, sihirli ve uzun (gerçekten çok uzun) saçlarını kesebilecek kötü adamlar var diye 18 yıldır bir kuleden çıkmayan Rapunzel adlı bir kızımız vardır.Bir gün  Rapunzel,yanlışıkla kuleye gelen  Flynn Rider adlı bir hırsızı esir olarak alır, çaldığı tacı saklar ve bir anlaşma yapar.
Eğer kızımızı güvenli bir şekilde yarınki doğum gününde yanacak fenerleri izletmeye götürürse, ona çaldığı tacı geri verecektir

Görünmeyen

Utanarak söylüyorum : İlk defa Auster okudum.Fakat kesinlikle son olmayacak.Yaz telaşına rağmen (inanın yazın bizim ev çook kalabalık olur) kısa bir sürede okuyup bitirdim kitabı. Bitirdiğimde bir garip oldum, tadı damağımda kaldı. İleride sakin bir kafayla oturup bir daha okuyacağım bu kitabı ve o zaman daha çok zevk alacağımdan eminim.

Yılın Ölüsü

 Sonunda güneyli vampir serisinin 6. ve serinin düne kadar ülkemizde en son yayınlanan kitabını bitirdim.Her kitabı bir öncekinden daha güzel olan bu serinin 6. kitabı benim seride en sevdiğim kitap oldu.Bu kitap ile beraber her şeye rağmen, ciddi ciddi True Blood'a başlasam mı diye düşünmüyor değilim...

Şirinler (2011)

 Büyük küçük bilmeyen yoktur şirinleri.Mantar evlerinde yaşayan küçük mü küçük tatlı mı tatlı mavi yaratıklardır.İsimlerini özelliklerine göre (sakar,gözlüklü,cesur vb.) alırlar.İşte Hollywood bu arkadaşlarımızın filmini çekmeye karar vermiş. Herkes gibi bende çok heyecanlanmıştım film vizyona girdiğinde.Hem de Neil Patrick Harris ve Glee sayesinde tanıyıp sevdiğimiz (en azından ben böyle tanıdım) Jayma Mays oynuyordu.Hollywood'un Şirinler'i mahvetmemesini  ve salonun %75'ini kaplayan 7 yaş altı çocukların susmasını umarak filmi izlemeye başladım

Glee

Glee garip bir dizi.Kesinlikle favori dizim değil fakat izlediğim dizilerden hala yayınlanmakta olan tek dizi diyebilirim.(HIMYM'yi saymıyorum daha 2. sezona başlamadım bile)Son derece klişe olaylar gerçekleşse bile mantığınızı yenebilirseniz son derece eğlenceli bir dizi.Aldığı hayvanlar kadar ödüllerde kaymağı.